Ευχαριστίες για τα χρήματα, Μ. Μπαίν, Μετρόπολη
10/23 Μαΐου 1970
Άγιος Σίμων Ζηλωτής, Απόστολος
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Αγαπητέ π. Παντελεήμονα και Πατέρες και Αδελφοί εν Χριστώ,
Ευλογήστε μας, Πατέρα!
Σας στέλνουμε την ειλικρινή μας ευγνωμοσύνη για τα 200 δολάρια, τα οποία ελήφθησαν με ασφάλεια. Όπως αποδεικνύεται, αυτό ήταν ακριβώς το ποσό που χρειαζόμασταν για να ολοκληρώσουμε την αγορά της λινοτυπίας, η οποία έχει πλέον ολοκληρωθεί. Πραγματικά, ο Θεός μας στέλνει ακριβώς ό,τι είναι απαραίτητο και ακριβώς την κατάλληλη στιγμή. Την επόμενη εβδομάδα θα μεταφέρουμε τη λινοτυπία εδώ, το οποίο θα είναι μια τεράστια εργασία, αλλά ο π. Αλέξιος έχει υποσχεθεί να έρθει εδώ και να την επαναφέρει σε λειτουργική κατάσταση για εμάς. Έχουμε χτίσει το πάτωμα για αυτήν και ελπίζουμε να ολοκληρώσουμε τουλάχιστον τους τοίχους και τη στέγη ώστε να κρατήσουμε τη βροχή μακριά, μέσα στις επόμενες ημέρες. Μέχρι τώρα, φυσικά, έχουμε καθυστερήσει τόσο πολύ με το νέο OW που θα θέλαμε να θέσουμε τη νέα μηχανή σε λειτουργία αμέσως, παρά την απειρία μας, αλλά μένει να δούμε πόσο εύκολο θα είναι αυτό, τι πράγματα πρέπει να αγοραστούν ακόμη για αυτήν, κ.λπ.
Συνημμένο είναι ένα επιταγή 10 δολαρίων από μια κοπέλα στο Σαν Φρανσίσκο (μη Ορθόδοξη, μια πιθανή μεταστροφή) που πρόσφατα με ενημέρωσε ότι ο νονός μου Μιχαήλ Μπαίν είχε πεθάνει· επιθυμεί αυτό το ποσό να χρησιμοποιηθεί στη μνήμη του, οπότε το στέλνω σε εσάς και σας παρακαλώ να τον θυμηθείτε στη Θεία Λειτουργία. Είναι μια πολύ παράξενη ιστορία που δεν κατανοώ πλήρως. Εισήχθη στην Εκκλησία στον Καθεδρικό Ναό του Σ.Φ. πριν από περίπου 4 χρόνια όταν παντρεύτηκε μια Ρωσίδα, ζηλωτή της Ορθοδοξίας, που έχει μετατρέψει όλη την οικογένειά της σε ζηλωτές (ο αδελφός της σπουδάζει τώρα στο Τζόρντανβιλ μετά την υπέρβαση της περιόδου της επανάστασής του). Μίλησα μαζί του μία ή δύο φορές και του έδωσα λογοτεχνία, και την τελευταία στιγμή κλήθηκα να γίνω ο νονός του. Επρόκειτο να γίνει δεκτός με Χρίσμα, προερχόμενος από τον Αγγλικανισμό, το Σάββατο το βράδυ μετά την Αγρυπνία. Δεν μπορούσε να προσκομίσει τα έγγραφα του Αγγλικανικού Βαπτίσματος, και ο Βλαδίκα Ιωάννης, που ήταν παρών, μετά από μια σύντομη εξέταση που ο καημένος δεν πέρασε καθόλου, τον βρήκε απροετοίμαστο να γίνει δεκτός στην Ορθοδοξία. Ωστόσο, ο γάμος ήταν την επόμενη μέρα. Για την επόμενη μισή ώρα ο Βλαδίκα καθόταν σε μια καρέκλα, μετά περπατούσε λίγο, σιωπηλός, φαινομενικά απορροφημένος σε σκέψεις (αλλά μάλλον, προσευχόταν), ενώ οι υπόλοιποι από εμάς στέκονταν ήσυχα στην σκοτεινή εκκλησία και ξέσπασε μια ασυνήθιστη καταιγίδα, με τον κεραυνό ορατό μέσα από τα παράθυρα—μια πολύ παράξενη εμπειρία. Στο τέλος αποφάσισε ότι το αγόρι μπορούσε να γίνει δεκτός τότε μέσω Χρίσματος, και θα προσκόμιζε τα έγγραφα του Βαπτίσματος την επόμενη μέρα. Δεν γνωρίζω πολλά για το τι συνέβη μετά από αυτό, εκτός από το ότι υπήρξε μια προφανής σύγκρουση μεταξύ του αρκετά συνηθισμένου Αμερικανού που αγαπούσε τη τζαζ και της καλλιεργημένης, ζηλωτής Ορθόδοξης συζύγου του. Αλλά μετά από αρκετούς μήνες υπήρξε κάποιο είδος περιστατικού, που αποκάλυψε κάποια ψυχολογική διαταραχή, και βρέθηκε στο νοσοκομείο με ένα σοβαρά κομμένο χέρι και δεν ανάρρωσε ποτέ πλήρως τη χρήση των δακτύλων του. Ο Βλαδίκα Ιωάννης τον επισκέφθηκε στο νοσοκομείο και είπε στην οικογένεια ότι ο διάβολος πολεμούσε για την ψυχή του. Παρ’ όλα αυτά, ανάρρωσε και παρακολουθούσε το σχολείο, μέχρι τώρα που ενημερώθηκα ότι έχει πεθάνει—πώς, από τι, δεν έχω ενημερωθεί ακόμη. Μπορεί να υπάρχει κάποιο μάθημα από όλα αυτά στο τέλος. Ούτως ή άλλως, σας παρακαλώ για τις προσευχές σας για την ανάπαυση της ψυχής του.
Ακούσαμε ότι ο π. Μιχαήλ ήρθε στη Σύνοδο και έγραψε μια απάντηση στον Σχμεμάν—ο οποίος πραγματικά αξίζει να κατέβει από το γελοίο βάθρο του. Ρίχνουμε μια βολή προς αυτή την κατεύθυνση με το νέο μας τεύχος. Ανυπομονούμε για το άρθρο του π. Μιχαήλ.
Η εξέγερση της Μετρόπολης είναι τελειωμένη, και μετά από αυτή νομίζω ότι ο αέρας είναι πιο καθαρός και οι συνειδήσεις μας καθαρές· κάναμε ό,τι μπορούσαμε, και το καλό πλοίο της Μετρόπολης έχει δείξει ότι δεν θέλει να σωθεί από ναυάγιο. Ας ψαρέψουμε λοιπόν τους επιζώντες και ας πάμε στον πόλεμο με σοβαρότητα για την Αγία Ορθοδοξία μας!
Ο ζεστός καιρός έχει έρθει στα βουνά, και πηγαίνουμε στο κοντινό μας ρέμα (ένα μίλι από το ταχυδρομείο) δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα για να πάρουμε αρκετό νερό ώστε να κρατήσουμε τον κήπο μας να μεγαλώνει. Η μητέρα μας ελάφια είχε απογόνους την περασμένη εβδομάδα (νομίζω ότι η φωλιά είναι στα ψηλά χόρτα προς τα ανατολικά), και περιμένουμε να την δείξει (ή αυτούς). Οι σκαντζόχοιροι μας τρελαίνουν, και ένας από αυτούς περιμένει επίσης. Πραγματικά, όλα τα πλάσματα δοξάζουν τον Κύριο, ακόμη και οι φίδια μας (από τα οποία έχουμε θανατώσει αρκετά με δειλία). Δεν έχουμε ακούσει τίποτα από τον Ιερομόναχο Σεραφείμ. Σταδιακά χτίζουμε το “σκέτη” μας, με πλήρη προσδοκία να μετατραπεί μια μέρα σε καταφύγιο Ορθοδόξων προσφύγων. Δεν είμαστε πολύ κοντά στα νέα εδώ, αλλά ό,τι παίρνουμε μια εβδομάδα αργότερα (από το U.S. News) είναι αρκετό για να προκαλέσει κατάλληλες συγκρίσεις με το 1917. Ολόκληρη η υπόθεση της Μετρόπολης φαίνεται να ταιριάζει πολύ ωραία στο πολιτικό μοτίβο των καιρών· νομίζω ότι αυτό προέρχεται από το να έχετε τους “θεολόγους” σας τόσο καλά προσαρμοσμένους στο πνεύμα των καιρών.
Προσευχηθείτε για εμάς, αγαπητοί Πατέρες,
Με αγάπη εν Χριστώ τον Σωτήρα μας,