Μετροπολία, Σχέμμαν & Μενέντοφ, Αλάσκα
8 Ιουνίου / 21 Ιουνίου 1970
Κυριακή των Αγίων Πάντων
Αγαπητέ Πατέρα Δαβίδ,
Τι να πω: Η Μετροπολία προχώρησε με το πραξικόπημά της, το οποίο προς το παρόν αφορά μόνο τον εαυτό της, αλλά προφανώς έχει δυνατότητες για μια μελλοντική ένωση όλων εκείνων που νομίζουν ότι μια “ενωμένη Ορθόδοξη Εκκλησία” είναι η απάντηση για την Αμερικανική Ορθοδοξία. Όχι, δεν είναι η απάντηση, και είναι το προϊόν πολύ επιφανειακής σκέψης για το ζήτημα. Η απάντηση είναι μια επιστροφή στην πραγματική Ορθοδοξία, που έχει αραιωθεί τόσο πολύ σε αυτόν τον αιώνα στην Αμερική. Η κίνηση της Μετροπολίας, πιστεύω, είναι το υδρογραφικό σημείο της 20ής αιώνα Ορθοδοξίας—από εδώ και στο εξής θα υπάρχουν δύο “Ορθοδοξίες” στην Αμερική: η πραγματική (της οποίας κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει ότι η Σύνοδος μας έχει γίνει το φως του φάρου) και η απομίμηση, το προϊόν της προτεσταντοποιημένης-ακαδημαϊκής σχολής του Παρισιού που συνδυάζεται με την πρακτική αδιαφορία και τον κοσμικό προτεσταντισμό της αμερικανικής ζωής. Η απόδειξη της υπόθεσης κατά της Μετροπολίας (και των άλλων παρόμοιων δικαιοδοσιών) δεν βρίσκεται στις αμφίβολες τακτικές της ή ακόμη και στις εγκληματικές διαπραγματεύσεις της με τους Σοβιετικούς, αλλά στο γεγονός ότι η ηγεσία της δεν κηρύσσει την Ορθοδοξία αλλά μια φτηνή υποκατάστασή της. Ναι, μερικοί ιερείς προσπαθούν ακόμα, αλλά το μέλλον ανήκει στους π. Σχέμμαν και Μενέντοφ, οι οποίοι δεν είναι Ορθόδοξοι, και η μελλοντική γενιά ανατρέφεται με την βλάσφημη παρωδία της Ορθοδοξίας που περιέχεται στις επίσημες δημοσιεύσεις, από το Young Life μέχρι το Concern. Αυτοί οι άνθρωποι προφανώς εννοούν καλά, αλλά έχουν εκπαιδευτεί δραστικά λανθασμένα, και τώρα προσπαθούν να επιβάλουν την αβυσσαλέα άγνοιά τους για την Ορθοδοξία σε ολόκληρη την Εκκλησία.
Υποθέσαμε, στην τελευταία μας επιστολή προς τον Επίσκοπο Θεοδόσιο, ότι θα καταλάβαινε ότι η ενότητα με τη Σύνοδο περιλαμβάνει την απόρριψη της Μόσχας και το αντίστροφο. Δεν είναι μόνο ο Μητροπολίτης Αναστάσιος αλλά και ο δικός μας Αρχιεπίσκοπος Αντώνιος του Σαν Φρανσίσκο και πολλοί άλλοι ιεράρχες που έχουν παρακαλέσει για την αποκατάσταση αυτής της ενότητας, στην οποία η Μετροπολία πάντα γύριζε μια κουφή. Τώρα, φυσικά, η σχισματική κατάσταση της Μετροπολίας είναι πλήρης, και καμία περαιτέρω κοινωνία δεν είναι δυνατή. Αλλά τώρα μπορούμε τουλάχιστον να ευχαριστήσουμε τον Θεό ότι ο αέρας έχει καθαριστεί κάπως, και εκείνοι που είναι ακόμα σε θέση να επιλέξουν μπορούν να το κάνουν. Τα ζητήματα είναι κρίσιμα: Ορθοδοξία εναντίον μη-Ορθοδοξίας. Σε κοσμικούς όρους, η Μετροπολία έχει όλα τα πλεονεκτήματα με το μέρος της: αριθμούς, κύρος, δημοσιεύσεις ευρείας κυκλοφορίας με έναν εκδότη που, ειλικρινά, δεν μπορεί να κατηγορηθεί για δικαιοσύνη ή ειλικρίνεια. Αλλά η Μετροπολία δεν έχει αρχή ή αλήθεια με το μέρος της, ούτε μπορεί να θεωρηθεί πλέον εντός της Εκκλησίας. Οι επίσημοι εκπρόσωποι της Μετροπολίας είτε δεν γνωρίζουν τα γεγονότα της εκκλησιαστικής ιστορίας των τελευταίων 50 ετών (ο π. Σχέμμαν έχει παραδεχθεί στον π. Μιχαήλ Αζκούλ ότι δεν γνωρίζει τα γεγονότα σχετικά με τη Σύνοδο!) είτε τα παραποιούν σκόπιμα. Το “πλοίο” της Μετροπολίας, ως Εκκλησία, έχει ναυαγήσει; από εδώ και στο εξής, οι ατομικοί μπορούν ακόμα να σωθούν, αλλά η κρίση του συνόλου του σώματος μπορεί να δοθεί μόνο στην ελεύθερη Ρωσική Εκκλησία του μέλλοντος.
Η θέση της Συνόδου της αλήθειας και της αρχής, του τι είναι η Ορθοδοξία και τι δεν είναι, θα παρουσιαστεί λεπτομερώς σε μελλοντικές δημοσιεύσεις. Ο Ορθόδοξος Λόγος μας θα εκτυπώσει σύντομα την εξαιρετική απάντηση του π. Μιχαήλ Αζκούλ στην επίθεση του π. Σχέμμαν κατά της “Λυπηρής Επιστολής” (ο π. Μενέντοφ την απέρριψε, όπως ήταν αναμενόμενο), με την ελπίδα να διορθώσει τις παραποιήσεις και τη λανθασμένη θεολογία του π. Σχέμμαν. Ο π. Μιχαήλ έχει τώρα έρθει στη Σύνοδο—όχι επειδή νομίζει ότι ο Μητροπολίτης Φίλιππος είναι αιρετικός, αλλά επειδή, μη σπάζοντας με τη Μόσχα σχετικά με το ζήτημα της χορήγησης κοινωνίας στους Ρωμαίους Καθολικούς, εισέρχεται επίσης σε κρυφό-Ουνιατισμό, όπως έχει κάνει η Μετροπολία πολύ πιο αποφασιστικά. Η “Παγκόσμια Ορθοδοξία” δεν έχει ακούσει τις εκκλήσεις της Συνόδου, και επομένως εκείνοι που επιθυμούν να παραμείνουν Ορθόδοξοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψουν την “παγκόσμια Ορθοδοξία.” Στον 15ο αιώνα, εκείνοι που δεν ήταν με τον Άγιο Μάρκο της Εφέσου δεν ήταν στην Εκκλησία—και αυτή η κατάσταση πλησιάζει σήμερα.
Δυστυχώς, τα βασικά εκκλησιαστικά ζητήματα σήμερα είναι καλυμμένα σε σύννεφα ρητορικής και ακαδημαϊκών μισών αληθειών. Η υποχώρηση της Ορθοδοξίας σήμερα δεν έρχεται με τη μορφή υπογραφών σε μια ψευδο-Ένωση, αλλά ως μια σταδιακή σειρά πράξεων αποστασίας. Εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια πρέπει τώρα να αποσυνδεθούν από αυτή τη relentless και ψυχοφθόρα διαδικασία. Η Εκκλησία, όπως φαίνεται μέσα από τα μάτια της Μετροπολίας, παρουσιάζει μια δειλή φωνή στον κόσμο, πάντα έτοιμη να ζητήσει συγγνώμη για τις αποκλίσεις της και να προσαρμοστεί στους καιρούς και στους ισχυρούς του κόσμου. Όχι έτσι είναι η Εκκλησία του Χριστού! Και υπάρχει πολύ λίγο χρόνο για να βροντήσουμε την αλήθεια σε έναν αδιάφορο κόσμο!
Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη λύπη μας ακούγοντας για τις πράξεις του Επισκόπου Θεοδόσιου και την επίσκεψη του Ιουβενάλι στην Αλάσκα. Είθε ο π. Ερμάν να σώσει την Αλάσκα και να φωτίσει και να καθοδηγήσει όλους μας στον δρόμο της ορθόδοξης αλήθειας!
Με αγάπη εν Χριστώ τον Σωτήρα μας,
Υ.Γ. Είναι αλήθεια ότι καμία ενορία της Εξαρχίας δεν αποφάσισε να εισέλθει στη Μετροπολία, όπως αναφέρθηκε στην ρουμανική εφημερίδα Credinta; Αυτό θα έκανε την εορτασμένη “διάλυση της Εξαρχίας” πράγματι φανταστική!