Αγιοποίηση, Ορθόδοξος Λόγος για την αγιοποίηση του Αγίου Ερμάν
17/30 Οκτωβρίου 1970
Άγιος Ανδρέας της Κρήτης
Αγαπητέ αδελφέ εν Χριστώ, Ντάνιελ,
Χαιρετισμούς στον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Με τη χάρη του Θεού, οι πρώην αδελφοί σας Γκλέμπ και Ευγένιος είναι τώρα (για τέσσερις μέρες ήδη) Πατέρες Ερμάν και Σεραφείμ, και εξακολουθούν να είναι καταβεβλημένοι από το μέγεθος αυτού που έχει συμβεί. Ο ταπεινός μας τόπος είναι τώρα η Μονή του Αγίου Ερμάν της Αλάσκας—ήδη μια αντίφαση, καθώς ο κανόνας μας είναι κοινοβιακός, αλλά δεν μπορούμε να βρούμε μια πιο κατάλληλη μετάφραση για το “Πούστιν,” που είναι το όνομα που μας δόθηκε από την Συνόδου. Μετά από μια περίοδο κάποιας αναστάτωσης και αβεβαιότητας—δέκα μέρες βροχής που τελείωσαν μόνο την ημέρα πριν από την αγιοποίησή μας, που ήταν μια όμορφη ήρεμη, ηλιόλουστη μέρα (αν και κρύα), φόβος ότι η εκκλησία δεν θα ήταν έτοιμη (δεν ήταν, αλλά καταφέραμε να βάλουμε προσωρινά τοίχους και στέγη), και τα δύο φορτηγά μας να χαλάνε, κ.λπ.—είμαστε τώρα στην τέταρτη μέρα της ήρεμης μοναστικής ζωής, αν και φυσικά όχι χωρίς δοκιμασίες. Δεν μπορέσαμε να ακολουθήσουμε την πλήρη μοναστική συνήθεια να περάσουμε πέντε μέρες στην εκκλησία, ή ακόμη και τρεις (όπως στο Τζόρντζβιλ), αλλά ο Βλαδίκα Νεκτάριος παρέμεινε για δεύτερη μέρα και έτσι περάσαμε το μεγαλύτερο μέρος δύο ημερών στην εκκλησία και λάβαμε τη Θεία Κοινωνία και τις δύο ημέρες. Και τώρα είμαστε μόνοι, προσπαθώντας να προσαρμοστούμε στον τώρα κάπως αυστηρότερο κανόνα ζωής μας, διαβάζοντας τους αγίους Πατέρες και προσευχόμενοι για καθοδήγηση στις ακόμη κάπως αβέβαιες πρώτες ημέρες μας μέχρι να επιβεβαιωθούμε στον μόνιμο κανόνα ζωής μας—με, ελπίζω, τον δικό μας ιερέα να υπηρετεί τη Λειτουργία και να κρατά τον καλό μας Αρχιεπίσκοπο από το να ανησυχεί για εμάς. Ήδη έχουμε λάβει ένα σημάδι πόσο κοντά είναι ο Θεός σε εμάς, διότι στην πρώτη μας επίσκεψη στο ταχυδρομείο μετά την αγιοποίησή μας βρήκαμε μια επιστολή από τον μακροχρόνιο φίλο μας π. Θεόδωρο (ένας από τους ορφανούς του Βλαδίκα Ιωάννη από τη Σαγκάη), ο οποίος για αρκετά χρόνια είναι ιερέας σε ένα μοναστήρι παλαιοημερολογιτών στην Ελλάδα και τώρα απροσδόκητα είναι στην Αμερική και θέλει να έρθει σε εμάς αμέσως—αν για λίγο ή για πολύ μόνο ο Θεός ξέρει, αλλά ήταν μέλος της Αδελφότητάς μας από την αρχή, και η ξαφνική του επανεμφάνιση τώρα μετά από τόσα χρόνια είναι σίγουρα προνομιούχος. Παρακαλώ προσευχηθείτε γι’ αυτόν.
Τι άλλο να πω; Ο νέος Ορθόδοξος Λόγος μας βαραίνει, και τώρα πρέπει να επιστρέψουμε στον ρυθμό μιας πλήρους εργασιακής ζωής. Το νέο τεύχος θα είναι διπλό και θα είναι κυρίως αφιερωμένο στην αγιοποίηση, με πολλές φωτογραφίες. Υπάρχει πολύ περισσότερη δουλειά που θα έπρεπε να κάνουμε—να ετοιμάσουμε την ξυλεία μας (τα κοντινά βουνά είναι ήδη καλυμμένα με χιόνι και η κρύα εποχή έχει αρχίσει), να τελειώσουμε την κουζίνα μας στη βεράντα, να χτίσουμε νέες κελλίες—αλλά έχουμε μόνο τέσσερα χέρια και πρέπει να κάνουμε ό,τι μας επιτρέπει η δύναμή μας. Ευτυχώς, ο Διάκονος Νικόλαος έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου την οικοδόμηση της εκκλησίας και—εκτός από την περασμένη εβδομάδα που δουλέψαμε πλήρως μαζί του—μπορούμε να επικεντρωθούμε στην εκτύπωση.
Το μέλλον μας εδώ—είναι στα χέρια του Θεού. Όλα όσα έχουν συμβεί μέχρι τώρα είναι τόσο πέρα από εμάς που δεν τολμούμε καν να ονειρευτούμε το μέλλον. Προσπαθούμε να προχωρήσουμε ένα βήμα τη φορά, προσέχοντας να μην πέσουμε, και εμπιστευόμαστε στις προσευχές του Βλαδίκα Ιωάννη, ο οποίος είναι σίγουρα μαζί μας τώρα—στην πραγματικότητα, αυτές τις μέρες έχουμε δει την πραγματοποίηση δύο προφητειών (αν δεν είναι πολύ τολμηρό να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη) που μας έκανε. Αλλά θα σας πούμε γι’ αυτά από κοντά.
Προσευχηθείτε για εμάς, και ας ακούσουμε νέα σας σύντομα.
Με αγάπη εν Χριστώ τον Σωτήρα μας,
Αμαρτωλός Μοναχός Σεραφείμ
Υ.Γ. Μόνο φανταστείτε τα ονόματα που μας δόθηκαν! Και ο Βλαδίκα Αντώνιος δεν συνειδητοποίησε καν ότι η ημέρα της αγιοποίησής μας ήταν η εορτή του Αββά Ναζαρίου και των δύο Σαρώφ και Βαλαάμ! (αυτός που αναφέρεται στην υπηρεσία.) Δόξα τω Θεώ!