Εντάξει να επισκεφθείτε, αλλά μην πείτε στον Βλαδίκα Αντώνιο
5/18 Μαΐου 1971
Μάρτυς Ειρήνη
Αγαπητέ Πατέρα Αμβρόσιε,
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!
Σας ευχαριστώ πολύ για την επιστολή και το δώρο, και παρακαλώ συγχωρήστε μας για την μεγάλη καθυστέρηση στην απάντησή μας. Υπάρχει τόση πολλή δουλειά για εμάς τους δύο, και όπως βλέπετε, είμαστε πολύ πίσω στην έκδοση του περιοδικού μας. Αλλά με τη χάρη του Θεού και τις προσευχές των προστάτων μας, του Αγίου Ερμάν και του Βλαδίκα Ιωάννη, συνεχίζουμε να υπάρχουμε και ελπίζουμε να αυξήσουμε τις εκδόσεις μας.
Σας στέλνουμε ξεχωριστά το αντίτυπό μας από τις Ομιλίες του Αγίου Γρηγορίου [Παλαμά], και είμαστε χαρούμενοι που μπορούμε να σας βοηθήσουμε σε αυτό.
Είμαστε πολύ συγκινημένοι που θα θέλατε να μας επισκεφθείτε. Αλλά πιθανώς έχετε μια πολύ ιδεαλιστική εικόνα για εμάς! Ολόκληρη η “πустынь” μας είναι μόνο δύο καλύβες και μια μικρή ατελή εκκλησία, στην οποία προσθέτουμε λίγο-λίγο, και έχουμε πολύ λίγα από τις σύγχρονες ανέσεις. Παρ’ όλα αυτά, για εμάς είναι ένας παράδεισος, διότι μας επιτρέπει να συγκεντρωθούμε στη δουλειά μας, μακριά από τις περισσότερες από αυτές τις αποσπάσεις που είναι τόσο πειρασμός σήμερα για εκείνους που θα υπηρετήσουν την Αγία Εκκλησία. Είμαστε αρκετά απομακρυσμένοι ώστε οι επισκέπτες μας είναι λίγοι, και γενικά ενδιαφέρονται να μας δουν, και όχι απλώς “τουρίστες.”
Έχετε δίκιο ότι θα ήταν πολύ ανόητο να γράψετε στον Αρχιεπίσκοπό μας σχετικά με την επίσκεψή σας. Λόγω της κατάστασής σας, οι επαφές μας μαζί σας θα πρέπει να είναι “ανεπίσημες” για αόριστο χρόνο. Με την Πατριαρχία της Μόσχας, φυσικά, δεν έχουμε καμία επαφή, ως θέμα αρχής; αλλά γνωρίζουμε ότι δεν βρίσκεστε στην παρούσα κατάσταση επειδή υποστηρίζετε την “αρχή” τους ενάντια στη δική μας, αλλά μάλλον από τη δύναμη των περιστάσεων. Όπως βλέπετε στο Ορθόδοξο Λόγο, πιστεύουμε στην αρχή της Εκκλησίας του Εξωτερικού; αλλά μερικές φορές μια ζωντανή ψυχή γίνεται, όπως να το πω, παγιδευμένη σε ένα δίχτυ περιστάσεων που απειλούν να την πνίξουν και να την στραγγαλίσουν, και τότε θα ήταν αμαρτία φαρισαϊσμού να μην προσφέρουμε, αν μπορούμε, τουλάχιστον μια λέξη ενθάρρυνσης. Αυτό είναι το μαρτύριο που έχουμε λάβει από τον Βλαδίκα Ιωάννη, από τον οποίο έχουμε επίσης μάθει ότι στον Χριστό δεν είναι όλες οι “απελπισμένες” καταστάσεις πραγματικά τόσο απελπισμένες όσο φαίνονται…. Πιστεύω ότι καταλαβαίνετε όλα αυτά αρκετά καλά, είστε και εσείς, όπως και εμείς, ένα “ορφανό” του Βλαδίκα Ιωάννη! Όσον αφορά τη μορφή που θα πάρουν οι μελλοντικές μας επαφές—σίγουρα ο Θεός, μέσω των προσευχών του Βλαδίκα Ιωάννη, θα μας διδάξει! Μόνο γνωρίζουμε ότι ο Θεός δεν θέλει οι ζωντανές ψυχές να πνίγονται, ούτε οι καρποφόροι δέντρα να παραμένουν άκαρπα.
Αλλά ίσως γίνομαι πολύ φιλοσοφικός! Είθε ο Θεός και οι άγιοί Του να σας καθοδηγούν σωστά σε όλους τους δρόμους σας.
Με αγάπη στον Χριστό τον Σωτήρα μας,
Σεραφείμ, Μοναχός