Μείνετε στο σεμινάριο
29 Αυγούστου / 11 Σεπτεμβρίου 1971
Αποτομή του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή
Αγαπητέ Αδελφέ εν Χριστώ, Δημήτριε,
Χαιρετισμούς εν Κυρίω Ιησού Χριστώ. Ελπίζω αυτή η επιστολή να σας βρίσκει ασφαλώς επιστρέφοντα—αν και από ό,τι ακούμε, δεν επέστρεψαν όλοι οι συν-προσκυνητές σας αλώβητοι από το Άγιον Όρος!
Δυστυχώς, το έκανα πάλι! Η επιστολή μου σας ενέπνευσε να πάρετε μια απόφαση—μια άδεια από το σεμινάριο. Αλλά μετά την ανάγνωση της νέας σας επιστολής, αμφιβάλλω πολύ αν αυτό είναι σοφό πράγμα για εσάς τώρα. Αν εγκαταλείψετε το σεμινάριο (και μια άδεια από το σεμινάριο ισοδυναμεί με αυτό), θα πρέπει να το κάνετε μόνο επειδή έχει γίνει πνευματικό αδιέξοδο και επειδή έχετε τουλάχιστον μια υποσχόμενη εναλλακτική. Αλλά ποια είναι η εναλλακτική σας—να βρείτε μια δουλειά (αν μπορείτε) και να περιμένετε να κάνει ο Θεός κάτι. Δεν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα! Πρέπει να δείξετε μια προσπάθεια, κάποια μορφή “ποδβίγκα,” πρώτα. Όσο απογοητευτική και αν βρείτε την ατμόσφαιρα του Τζόρντβιλ, είναι ακόμα μια ατμόσφαιρα γεμάτη Εκκλησία και σας δίνει πολύτιμη εκκλησιαστική μάθηση. Ενώ μια δουλειά στον κόσμο, χωρίς καμία σαφή πνευματική κατεύθυνση ή στόχο, είναι πολύ πιθανό να είναι ακριβώς ένα πνευματικό αδιέξοδο για εσάς.
Συγχωρήστε με ξανά για την ειλικρίνειά μου, αλλά αισθάνομαι ότι βρίσκεστε σε μεγάλη κίνδυνο. Επιπλέετε σε ένα σύννεφο αοριστίας, χωρίς σαφή στόχο στο μυαλό σας, περιμένοντας να συμβεί κάτι· και εν τω μεταξύ νιώθετε κάπως λυπημένος για τον εαυτό σας και συσσωρεύετε κάποιες αρνητικές εμπειρίες και (πιθανώς) στάσεις. Για παράδειγμα: πώς πήρατε την αποτυχία του ταξιδιού σας; Σκέφτεστε ακόμα: ότι ο Νικίτα το έκανε αυτό σε μένα! Ή σκέφτεστε όπως θα έπρεπε: ακόμη και αν κατά κοσμικά κριτήρια “άξιζα” αυτό το ταξίδι, ωστόσο, ο Θεός, για τις αμαρτίες μου και τη εντελώς κακή, αδιάφορη και εγωιστική στάση μου απέναντι στην υπηρεσία Του, με στέρησε από το να δω τους αγίους τόπους. Ποιο από αυτά είναι πιο κοντά στη στάση σας;—αυτό θα πρέπει να είναι ένα κλειδί για την πνευματική σας κατάσταση.
Οι επιστολές σας δίνουν αυτή την εντύπωση: είστε ένα μεγάλο πνευματικό μωρό που χρειάζεται, πρώτα απ’ όλα, ένα καλό χτύπημα, και δεύτερον, κάποια καλή σκληρή δουλειά· και τότε μπορεί να είστε σε θέση να αρχίσετε να σκέφτεστε τις πνευματικές σας ανάγκες. Αν πρόκειται να πάρετε οποιαδήποτε “συμβουλή” από μένα, θα σας έδινα αυτή τη συμβουλή: μείνετε σε αυτό το έτος του σεμιναρίου και κάντε το καλύτερο δυνατό για να προλάβετε· και μόνο τότε σταματήστε να σκεφτείτε τι θα κάνετε μετά. Προσευχηθείτε σκληρά για καθοδήγηση από τον Θεό και από τους Θεοφιλείς—προσευχηθείτε στον Βλάδικα Ιωάννη· αλλά προσευχηθείτε εν μέσω κάποιου είδους εργασίας για να ευχαριστήσετε τον Θεό—το σεμινάριο είναι μια καλή τέτοια εργασία—και όχι σε ένα σύννεφο αοριστίας χωρίς σκληρές εργασίες, χωρίς σαφή στόχο. ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΣΑΦΗ ΣΤΟΧΟ, ΤΟΤΕ τουλάχιστον κρατήστε τον στόχο της ολοκλήρωσης του σεμιναρίου, ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ, και ο Θεός σίγουρα θα σας στείλει καθοδήγηση πέρα από αυτό.
Αυτό είναι πρωταρχικό· άλλες ερωτήσεις, όπως η συχνή θεία κοινωνία, θα έχουν τη σημασία και τη θέση τους μόνο αφού έχετε ιδρώσει μέσα από πιο βασικές εργασίες και αποκτήσει μια πιο σαφή ιδέα για τους στόχους και τις επιδιώξεις σας.
Ωστόσο, για να απαντήσω συνοπτικά στις ερωτήσεις σας: Σχετικά με τη συχνή θεία κοινωνία, το συζητήσαμε πρόσφατα με τον π. Νεκτάριο Παλάσση, και βρήκαμε ότι είμαστε αρκετά σε αμοιβαία συμφωνία για το ζήτημα. Η παρούσα κατάσταση μας “χωρίς μυστήρια” (αλλά στην πραγματικότητα συμμετέχουμε στα Μυστήρια περίπου μία φορά το μήνα ή μερικές φορές δύο) είναι προσωρινή και έχει τη θέση της στο όλο “σχέδιο” μας, το πρώτο και απολύτως απαραίτητο βήμα του οποίου ήταν να απελευθερωθούμε από τον κόσμο και τους δεσμούς του, και να μην κάνουμε τίποτα που θα μας τραβήξει πίσω σε αυτόν· και το πλαίσιο στο οποίο έχει προσφερθεί σε εμάς η ιεροσύνη μέχρι τώρα έχει μόνο υποσχεθεί να μας τραβήξει πίσω στον κόσμο από τον οποίο έχουμε διαφύγει, και έτσι παραμένουμε στην παρούσα κατάσταση και περιμένουμε ένα πιο ευνοϊκό σημάδι. Αλλά αυτή είναι μια περίπλοκη ιστορία που δεν μπορεί να αναλυθεί με επιστολή.
Όσον αφορά την αποκατάσταση της Ρωσίας—μπορούμε μόνο να περιμένουμε να δούμε τι θα συμβεί, πότε θα είναι και σε ποια μορφή θα πάρει, και να ενεργήσουμε αναλόγως. Αισθανόμαστε τη καθοδήγηση του Θεού έντονα μέχρι αυτό το σημείο, και προσευχόμαστε να μην μας στερήσει από αυτήν στο μέλλον. Είθε το άγιο θέλημά Του να γίνει σε όλους μας!
Με αγάπη εν Χριστώ τον Σωτήρα μας,
Σεραφείμ, μοναχός
Υ.Γ. Δεν θυμόμαστε ποτέ να έχουμε γράψει για τον Μόναχο του Μονάχου!