Ιδέα της Ορθόδοξης Αμερικής, παραδοσιακοί επίσκοποι
25 Ιανουαρίου / 7 Φεβρουαρίου 1972
Αγαπητέ Αδελφέ εν Χριστώ, Μιχαήλ,
Χαιρετισμούς εν Κυρίω Ιησού Χριστώ. Διαβάσαμε την επιστολή σας με μεγάλο ενδιαφέρον και συμπάθεια. Δόξα τω Θεώ που είστε φλεγόμενος από αγάπη για τον στενό δρόμο που οδηγεί πραγματικά στη σωτηρία. Είθε ο Θεός να σας δώσει στην ώρα Του να αναλάβετε τον αγγελικό βίο που προστατεύει και σας χωρίζει από τον κόσμο—ναι, ακόμη και εμάς τους φτωχούς μοναχούς του φθινοπώρου (ή μάλλον του χειμώνα) του μοναχισμού. Αν ο Άγιος Μακάριος ο Μέγας μπορούσε να πει: “Δεν είμαι μοναχός, αλλά έχω δει μοναχούς,” τότε τι να πούμε εμείς που τολμούμε να αποκαλούμε τους εαυτούς μας μοναχούς και δεν κατέχουμε καμία από τις αρετές των μοναχών; Και όμως ακόμη και εμείς μπορούμε να ελπίζουμε για έλεος από τον Θεό αν “αγαπάμε πολύ,” αν κρατήσουμε ζωντανή τη φλόγα που μας φέρνει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, όπου στο μοναχισμό μπορεί και πρέπει να είναι ο σίγουρος τρόπος να ταξιδέψουμε τον στενό δρόμο προς τη σωτηρία. Ό,τι και αν κάνετε ή όπου και αν πάτε, αγαπητέ αδελφέ εν Χριστώ, μην αφήσετε αυτή τη φλόγα να σβήσει. Αλλά να γνωρίζετε ότι δεν μπορείτε να ακολουθήσετε αυτόν τον δρόμο χωρίς να πάρετε τον σταυρό πάνω σας, την “αλυσίδα των παθημάτων” που είναι η χριστιανική ζωή. Και έτσι να είστε προετοιμασμένος για δοκιμασίες, προβλήματα, βάσανα και όλα όσα μπορεί να περιμένετε ή να θέλετε λιγότερο. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος της χριστιανικής, και λιγότερο της μοναστικής, ζωής. Να είστε σταθερός σε αυτές τις δοκιμασίες, γνωρίζοντας ότι με αυτές είστε στον σωστό δρόμο, και χωρίς αυτές είστε στον δρόμο κατευθείαν προς την κόλαση. “Όποιος υπομένει μέχρι το τέλος, θα σωθεί.”
Όσον αφορά το Τζόρντβιλ (και τους υπόλοιπους από εμάς!), θα πρέπει να γνωρίζετε ότι ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας προφήτευσε ότι στις τελευταίες ημέρες ο μοναχισμός θα παρακμάσει τόσο πολύ ώστε οι μοναχοί δεν θα διακρίνονται από τους λαϊκούς—και όμως, λόγω της υπομονής τους στις δοκιμασίες εκείνων των καιρών, η ανταμοιβή τους θα είναι μεγαλύτερη από αυτή των πρώτων μοναχών της ερήμου.
Ρωτάτε για τη συμβουλή μας. Πρώτα απ’ όλα, μην κάνετε τίποτα γρήγορα (σε κάθε περίπτωση, είμαστε ακόμα χιονισμένοι, και η είσοδος και έξοδος είναι πρόβλημα). Αν βρίσκεστε σε ένα μέρος όπου είναι δυνατόν να υπηρετήσετε τον Θεό και να εργαστείτε πάνω στον εαυτό σας (δεν χρειάζεται να τρώτε τόσο πολύ, έτσι δεν είναι;—θα διαπιστώσετε ότι σας ταΐζουμε πολύ!), τότε πάρτε το μέγιστο όφελος από αυτό, με υπομονή και χωρίς να κρίνετε κανέναν άλλο. Κάντε οποιαδήποτε κίνηση μόνο μετά από προσεκτική σκέψη, και φέρτε μαζί σας σε οποιοδήποτε νέο μέρος ό,τι έχετε αποκτήσει στο παλιό μέρος μέσω υπομονής και μάθησης.
Τέλος: εμείς οι ίδιοι ήρθαμε σε αυτό το μέρος για να υπηρετήσουμε τον Θεό και να σώσουμε τις ψυχές μας, όχι με την πρόθεση να αποκτήσουμε novices. Αν κάποιος θέλει να είναι novice μαζί μας, είναι η επιλογή του—δεν θα τον πείσουμε. Αν, μετά από επαρκή σκέψη, προσευχή και συμβουλή από όποιον μπορείτε να πάρετε υγιή συμβουλή, επιλέξετε να έρθετε εδώ, θα σας καλωσορίσουμε θερμά και θα κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να σας δώσουμε ό,τι μπορούμε να σας δώσουμε. Αλλά δεν μπορείτε να έρθετε εδώ για να κάνετε ό,τι θέλετε, ή να επιδιώξετε πνευματικά ύψη μόνοι σας πριν βάλετε τα θεμέλια κάτω από τα πόδια σας. Θα απαιτήσουμε από εσάς υπακοή, εμπιστοσύνη και ανοιχτότητα.
Συγχωρήστε με αν αυτό ακούγεται απότομο. Γράφω προσευχόμενος στον Θεό να πω κάτι χρήσιμο για εσάς. Ό,τι και αν κάνετε, ελπίζουμε να ακούσουμε από εσάς. Και παρακαλώ προσευχηθείτε για τους άχρηστους μοναχούς Ερμάν και Σεραφείμ.
Με αγάπη εν Χριστώ τον Σωτήρα μας,