Σπινθήρας ζήλου, χαρισματικοί, Δυτικοί Άγιοι
Κυριακή των Αγίων Πάντων, 1972
Αγαπητέ Πατέρα Νεκτά,
Ευλογείτε! Σας ευχαριστώ για την επιστολή και τις Λυπηρές Επιστολές, οι οποίες έφτασαν με ασφάλεια. Το νέο μας τεύχος έχει μια ανακοίνωση μιας σελίδας για το τελευταίο.
Ο Μελχισεδέκ ήταν εδώ για το Σαββατοκύριακο της Πεντηκοστής, και σε αντίθεση με την τελευταία του επίσκεψη, μίλησε αρκετά, κάτι που φαίνεται καλό για αυτόν. Παρ’ όλα αυτά, είναι προφανώς ο τύπος του παγόβουνου, με πολύ περισσότερα μέσα από όσα βγαίνουν ποτέ, και ικανός να ενεργεί με εκπληκτικούς και απροσδόκητους τρόπους—αυτή είναι η γνώμη μας από την ανάγνωση “μεταξύ των γραμμών,” καθώς τίποτα από όσα είπε δεν θα οδηγούσε σε τέτοιο συμπέρασμα. Φαίνεται να έχει τον γνήσιο σπινθήρα ορθόδοξου ζήλου, και επίσης την αποφασιστικότητα να είναι πραγματικά Ορθόδοξος και σοβαρός. Ο πρώτος Κελτικός Σταυρός δεν είναι κακός, αλλά προσπαθήσαμε να τον κατευθύνουμε περισσότερο προς τις πρώτες πηγές, ώστε να δώσουμε περισσότερη ατμόσφαιρα και “αίσθηση” της πρώιμης Ορθοδοξίας στη Δύση αντί της δικής του αναδιήγησης. Φυσικά, κάποιο από το τελευταίο στοιχείο είναι αναπόφευκτο, αλλά αν είναι το μόνο ή κυρίαρχο στοιχείο, απλώς δεν είναι τόσο πειστικό, τουλάχιστον μέχρι να υπάρχει ουσιαστική βάση (ένας αριθμός τεύχους, με επαρκείς πρωτότυπες πηγές σε αυτά) για να τον εμπιστευτούμε ως αναδιηγητή. Και υπάρχουν αρκετοί πρώιμοι βίοι από σύγχρονους που είναι οι ίδιοι αδιάβλητοι (ας πούμε, ο Βίος του Αγίου Γερμανού της Αυξέρρης από τον Άγιο Ιλαρίων της Ποιτείας(?), ο οποίος μπορεί τουλάχιστον να παρατεθεί, και αρκετές συλλογές από συντομότερους βίους που θα μπορούσαν να ληφθούν στο σύνολό τους—Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, Άγιος Γρηγόριος της Τουρ). Ο Μελχισεδέκ δεν είπε τίποτα για να μας έχει ως “κύριους” συμβούλους, οπότε τον συμβουλέψαμε να συνεχίσει τη διαδικασία του πρώτου τεύχους και να σας έχει ως κριτή προδημοσίευσης. (Δεν μας έδειξε κανένα από το υλικό στο πρώτο τεύχος μέχρι που ήρθε με την εκτυπωμένη έκδοση.) Είθε ο Θεός να ευλογήσει αυτή την εύθραυστη αλλά ελπιδοφόρα αρχή!
Το “χαρισματικό” τεύχος μας είναι σχεδόν έτοιμο, και είμαστε ανακουφισμένοι που έχουμε πει τα πάντα (40 σελίδες, αραιά spaced), αν και δεν έχουμε ιδέα ποια θα είναι η αντίδραση—εκτός από την αδιάκοπη μίσος των Ορθόδοξων “χαρισματικών.” Κάποιος λυπάται τους περισσότερους από αυτούς, γιατί σίγουρα δεν έχουν ιδέα σε τι μπαίνουν (ίσως θα μπορούσε να πει κανείς καλύτερα: δεν έχουν ιδέα από τι απομακρύνονται, γιατί ολόκληρο το ζήτημα φαίνεται να είναι έλλειψη γνώσης και “αίσθησης” για την Ορθοδοξία). Ο χρόνος είναι προφανώς κοντά όταν μόνο αυτοί που είναι βαθιά ριζωμένοι στην Ορθοδοξία και τους Πατέρες θα είναι σε θέση να σταθούν ενάντια στους πειρασμούς που έρχονται. Ο Ευσεβίου και η παρέα του έχουν απομακρυνθεί σχετικά με τη διδασκαλία και τη δράση του Αγίου Πνεύματος, αλλά το κλειδί για εμάς φαίνεται τελικά να είναι η διδασκαλία της Εκκλησίας. Αν γνωρίζουμε τι και πού είναι η Εκκλησία, και φυσικά κάτι για το πώς εργάζεται ο διάβολος, τότε όλα τα “θαύματα” σε ένα “χριστιανικό” πλαίσιο δεν θα μας αποσταθεροποιήσουν όπως έκανε με τον Ευσεβίου—και πιθανώς δεν έχει ακούσει καν για τα πιο θεαματικά “θαύματα,” όπως αυτά που προέρχονται από την Ινδονησία.
Ειλικρινά, ο χρόνος που έρχεται φαίνεται τόσο σκοτεινός, που κάποιος μόνο θαυμάζει ότι έχουμε ακόμα την ελευθερία να μιλήσουμε (πόσο ακόμα;). Προφανώς, όλα όσα μπορούν να ειπωθούν πρέπει να ειπωθούν σύντομα. Και το φωτεινότερο σημείο σε όλη την εικόνα είναι οι Νέοι Μάρτυρες και η Κατακόμβη Εκκλησία—μετά από όλα, δεν χρειάζεται να πουλήσει κανείς την ψυχή του!
Έχετε λάβει ένα αντίγραφο των “Απατεώνων της Ρωσικής Συνόδου”; (αν δεν έχετε, θα σας στείλουμε το δικό μας.)—μια φθηνή επίθεση που πραγματικά δεν αξίζει απάντηση, ειδικά καθώς φαίνεται να είναι ανώνυμη (κάποια ουκρανικά ονόματα δίνονται, αλλά καμία διεύθυνση επιστροφής—ίσως ένα μέτωπο για κάποιον στη Μετροπολία;) Αυτό είναι πιθανώς μόνο ένα δείγμα από ό,τι μας περιμένει, και το πρόβλημα είναι ότι φυσικά θα μπορέσουν να βρουν κάθε είδους πειστικές “ασυνέπειες” και χειρότερα μεταξύ μας, που θα είναι πειστικές για οποιονδήποτε σταματήσει στην επιφάνεια και δεν νοιάζεται να πάει πιο βαθιά. Μέχρι σήμερα, φαινομενικά εξελιγμένοι άνθρωποι όπως ο π. Δαβίδ Μπλακ εξακολουθούν να νομίζουν ότι επιλέγουμε μεμονωμένες, απομονωμένες περιπτώσεις για να προωθήσουμε μια υπόθεση “δικαιοδοσιακού θριαμβισμού,” και φαίνεται αδύνατο να πείσουμε τέτοιους ανθρώπους να δουν ότι αυτό που εμπλέκεται είναι αμοιβαία ασυμβίβαστες απόψεις για το τι είναι η Ορθοδοξία.
Μόλις διάβασα το “Ήμουν πράκτορας της NKVD” από τον Ανατόλι Γκρανόφσκι—μια τρομακτική αποκαλυπτική έκθεση του σοβιετικού συστήματος (σε σύγκριση με το οποίο ο ναζισμός του Χίτλερ ήταν μόνο ένα ρομαντικό όνειρο). Ένα αποκαλυπτικό κεφάλαιο λέει πώς του προσφέρθηκε η ανάθεση της “ιεροσύνης” (το 1944), αλλά ακόμη και πέρα από αυτό, από τη μαρτυρία του είναι απολύτως αδιανόητο σε σοβιετικές συνθήκες ότι ο Νικοντίμ και οι νεότεροι ιεράρχες θα μπορούσαν να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από πράκτορες της NKVD που έχουν ανατεθεί στην “επισκοπή.”
Είμαστε ευχαριστημένοι να ακούσουμε ότι ο Τζέρι Νόρμαν έχει παρακολουθήσει τη Λειτουργία. Δεν τον έχουμε δει, και σπάνια έχουμε ακούσει νέα του εδώ και χρόνια. Όταν τον γνώριζα ήταν αρκετά υγιής και συντηρητικά προσανατολισμένος, τόσο πολιτικά όσο και εκκλησιαστικά. Ακόμα και τότε είχε σχεδόν εγκαταλείψει την Καθολική εκκλησία με τις μεταρρυθμίσεις της, αλλά πού βρίσκεται τώρα δεν ξέρουμε.
Σας παρακαλώ να συγχωρήσετε την περιπλανώμενη επιστολή, και προσευχηθείτε για εμάς.
Με αγάπη εν Χριστώ τον Σωτήρα μας,