Παρηγορία μετά τον θάνατο της Μάγκι, υποφέροντας
8 Μαΐου/21 Μαΐου 1973
Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος
Αγαπητή Αδελφή εν Χριστώ, Σίλβια,
Ο Χριστός ανέστη!
Είναι Κυριακή και προφανώς ο Βλαντιμίρ δεν έρχεται αυτό το Σαββατοκύριακο. Το νέο Ορθόδοξο Λόγο έχει βγει, οπότε μπορώ να σκεφτώ καθαρά για λίγο (έχουμε και εμείς αυτό το πρόβλημα!) οπότε θα γράψω αυτά τα σχόλια στην επιστολή σας.
Ναι, έχετε προβλήματα, αλλά δεν είναι απαραίτητα τόσο κακά όσο μπορεί να σας φαίνονται οι άμεσες εντάσεις που προκαλούν. Μερικές μέρες μακριά από την τεταμένη ατμόσφαιρα (που πιθανόν θα είναι εφικτό μόλις τελειώσει το σχολείο) θα πρέπει να επιτρέψουν στα θολά νερά να ηρεμήσουν αρκετά ώστε να δείτε πιο καθαρά τα πραγματικά προβλήματα που υπάρχουν—και αυτό είναι ήδη μισή λύση.
Η οργάνωση είναι σημαντική, αλλά φυσικά, πρώτα πρέπει να έχετε μια αρκετά καλή ιδέα για το τι οργανώνετε—δηλαδή, τι κάνετε και τι θέλετε να κάνετε, και πώς μπορείτε να το κάνετε καλύτερα. Μερικές φορές αυτό γίνεται πολύ πιο σαφές απλώς μιλώντας γι’ αυτό με κάποιον από έξω από την κατάσταση, κάτι που θα χαρούμε να βοηθήσουμε όποτε έρθετε.
Οι οδυνηρές σκέψεις για τη Μάγκι είναι φυσικές—αλλά αυτή είναι η πλευρά που ανήκει στη γη. Η ψυχή της είναι με τον Θεό, και η δοκιμασία που περάσατε μαζί της ήταν η επίσκεψη του Θεού σε εσάς, και η απόδειξη ότι σε όλα όσα έχουν συμβεί υπάρχει κάτι πιο βαθύ από ό,τι μπορεί να κατανοήσει η ανθρώπινη λογική και τα συναισθήματα.
Ορισμένοι άνθρωποι φαίνεται να έχουν έναν “εύκολο” και απλό δρόμο στη ζωή—ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται από έξω; ενώ για άλλους όπως εσείς όλα φαίνονται περίπλοκα και δύσκολα. Μην αφήνετε αυτό να σας ενοχλεί. Στην πραγματικότητα, από πνευματική άποψη, εκείνοι που πραγματικά έχουν “εύκολο” χρόνο είναι πιθανώς σε κίνδυνο!—ακριβώς επειδή χωρίς το στοιχείο της δοκιμασίας μέσα από ό,τι στέλνει ο Θεός, δεν υπάρχει πνευματικό κέρδος ή πρόοδος. Ο Θεός γνωρίζει τον καθένα από εμάς καλύτερα από ό,τι γνωρίζουμε τους εαυτούς μας, και στέλνει ό,τι είναι αναγκαίο για εμάς, ό,τι και αν σκεφτόμαστε!
Ο τάφος της Μάγκι είναι πηγή μεγάλης χαράς για εμάς. Την Τρίτη μετά την εβδομάδα του Πάσχα, όταν οι νεκροί μνημονεύονται ξανά για πρώτη φορά, πήγαμε εκεί και ψάλαμε, αναμειγνύοντας τους κηδειακούς ύμνους με τους Πασχάλιους ύμνους, και στη συνέχεια σπάζοντας και τρώγοντας αυγά, σύμβολα της ανάστασης, πάνω από τον τάφο. Πραγματικά οι ζωντανοί και οι νεκροί είναι ένα στο Χριστό, και μόνο η τύφλωσή μας μας κάνει μερικές φορές να το ξεχνάμε!
Θα χαρούμε να σας δούμε όποτε μπορείτε να έρθετε. Προσευχηθείτε για εμάς.
Με αγάπη στον Χριστό τον Σωτήρα μας,
Σεραφείμ, μοναχός