Η επιτίμηση του π. Παντελεήμονα στον Μητροπολίτη Φιλάρετο, ομαδική υπερηφάνεια
16 Μαΐου/29 Μαΐου 1975
Άγιος Εφραίμ του Περεκόμ
Αγαπητέ Αδελφέ εν Χριστώ, Αλεξέι,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Συνημμένα είναι μια νέα επιστολή από τον Αλέξανδρο Καλομίρο. Η είδηση ότι οι “Έλληνές” μας έχουν διακόψει την επαφή μαζί του είναι πολύ ανησυχητική, αν και δεν είναι πλέον αναμενόμενη. Αυτό αναπνέει ένα πολύ ανθυγιεινό “πνεύμα ομάδας.” Μόλις προχθές λάβαμε μια “ημι-ανοιχτή” επιστολή του π. Μάμα προς τον π. Γιώργο Γκράμπε, διαμαρτυρόμενος για την υπογραφή του Μητροπολίτη Φιλάρετου μαζί με τον Ιρένιο και τον Ιάκωβο σε μια έκκληση για βοήθεια προς τους “αντάρτες” στη Ρωσία. Αυτό δεν μας αναστάτωσε ιδιαίτερα, αν και μπορούμε να δούμε πώς μπορεί να είναι ανησυχητικό για κάποιους, ειδικά με την αοριστία της εκκλησιαστικής συνείδησης σήμερα—αλλά η επιστολή του π. Μάμα έχει το ίδιο πνεύμα με την επιστολή του π. Εφραίμ προς εσάς—“διδακτική,” ανώτερη, υποτιμητική, “ειδική.” Επιπλέον, ο π. Παντελεήμων δημόσια “επέπληξε” τον Μητροπολίτη Φιλάρετο (έστω και ήπια) σε μια δεξίωση προς τιμήν του, στην οποία ο Μητροπολίτης (υποτίθεται) ταπεινά ζήτησε συγγνώμη. Σε ευαίσθητα ζητήματα όπως αυτό που δεν επηρεάζουν άμεσα την καθαρότητα της Ορθοδοξίας, θα προτιμούσαμε να βλέπουμε λιγότερη αυτοπεποίθηση και περισσότερη ταπεινότητα. Τι θα λέγατε για την εποχή πριν από αρκετά χρόνια όταν η Ιερά Μονή της Αγίας Μεταμορφώσεως ζωγράφισε μια εικόνα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και την έδωσε στο περιοδικό του Μπίλι Γκράχαμ για εκτύπωση; Κάποιοι σκανδαλίστηκαν γι’ αυτό, αλλά είμαι σίγουρος ότι ο π. Παντελεήμων ήταν έτοιμος, όχι με μια ταπεινή συγγνώμη, αλλά με έναν ειδικό “Βλέπετε, είναι έτσι….” Φοβάμαι ότι τα λόγια του Δρ. Καλομίρου σχετικά με την “ομαδική υπερηφάνεια” είναι πολύ επίκαιρα και προμηνύουν κίνδυνο μπροστά. Προτιμούμε πολύ την δική του αγωνιώδη, δοκιμαστική προσέγγιση στην διατήρηση της Αληθινής Ορθοδοξίας—δεν είναι καθόλου εύκολο, αργό πράγμα να υπερασπιστείς την αλήθεια, όπως φαίνεται να υποδηλώνει ο τόνος των “ανοιχτών επιστολών” της Βοστώνης.
Φαίνεται ότι έχουμε ενθαρρύνει τον Δρ. Καλομίρο να γράψει ένα βιβλίο για τη Γένεση! Ελπίζω σίγουρα να είναι σε διαφορετικό πνεύμα από την παλιά του επιστολή προς εμάς σχετικά με την εξέλιξη! Πράγμα που μας θυμίζει ότι το βιβλίο μας για την εξέλιξη καθυστερεί…
Γενικά, είμαστε πολύ συμπαθητικά διατεθειμένοι προς τον Δρ. Κ. και τον μοναχικό, δύσκολο αγώνα του. Η ρωσική κατάσταση είναι αρκετά δύσκολη, αλλά η ελληνική είναι αδύνατη!
Πιθανώς έχετε λάβει την “ημι-ανοιχτή” επιστολή προς εμάς από τον π. Αλέξανδρο Λεμπέντ. Σχεδιάζουμε μια σύντομη απάντηση, κυρίως παραθέτοντας τον Βλαδίκα Αβέρκιο, της ιδέας του οποίου (και όχι δικής μας) είναι να χρησιμοποιήσουμε τον όρο “Αληθινή Ορθοδοξία.” Πόσο ανακούφιση είναι να μην χρειάζεται να ανασύρουμε τα δικά μας επιχειρήματα, αλλά να τα αφήσουμε σε εκείνους που είναι μεγαλύτεροι και πιο σοφοί. Υποθέτω ότι θα πρέπει να στείλουμε αντίγραφα στους ανθρώπους στους οποίους έστειλε την επιστολή του, αν και δεν μας αρέσει πολύ η ιδέα.
Ο Κρίστοφερ πιθανώς θα φύγει σύντομα για το Σιάτλ. Φοβάμαι ότι δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε πολύ. Δεν ενδιαφέρεται καθόλου να σπουδάσει στο Τζόρντζβιλ και στην πραγματικότητα φαίνεται να έχει γίνει “βαρετός” και “κουρασμένος” (!!!) από την Ορθοδοξία—πολύ “αγώνας” γι’ αυτόν. Ο Παύλος, δυστυχώς, έχει το ίδιο πρόβλημα, και ακόμη και το εξαιρετικά εμπνευσμένο έργο μετάφρασης που του δώσαμε για το καλοκαίρι δεν τον ενδιαφέρει. (Αν μόνο είχε το θάρρος να το ολοκληρώσει ούτως ή άλλως και να το ετοιμάσει για την τυπογραφία, θα είχαμε ένα υπέροχο νέο βιβλίο!) Πώς μπορεί κανείς να είναι βαρετός όταν υπάρχει τόση γνώση και τόσα να κάνει που μια ζωή δεν είναι αρκετή γι’ αυτό;!! Είθε ο Θεός να μας δώσει μερικά ακόμη χρόνια για να εκδώσουμε περισσότερες δημοσιεύσεις! Λαμβάνουμε πολλά σημάδια ανταπόκρισης από τους αναγνώστες, ενθαρρύνοντάς μας να δώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα όσο υπάρχει χρόνος. Η πτώση του Σαϊγκόν μας έχει χτυπήσει βαθιά—η αοριστία της μεταπολεμικής περιόδου φαίνεται να καθαρίζει, και το κομμουνιστικό “κύμα του μέλλοντος” φουσκώνει!
Ρίξα μια ματιά στο άρθρο του π. Γιώργου Λιούις σχετικά με την “Σεξουαλική Αγωγή” και το βρήκα όχι πολύ ενδιαφέρον—πιθανώς επειδή αρχίζει με τον κόσμο και ποτέ δεν απομακρύνεται από μια πολύ πραγματιστική, πεζή προσέγγιση στο ζήτημα. Αντίθετα, θα πρέπει να αρχίσουμε με τους Αγίους Πατέρες και να υψώσουμε το νου πάνω από τον κόσμο πριν μπούμε στη μάχη.
Πρέπει να επιστρέψω στη δουλειά. Αύριο, με τη χάρη του Θεού, θα ολοκληρωθεί η τελευταία σελίδα του νέου OW.
Με αγάπη στον Χριστό,