Skip to content

Ο π. Παντελεήμων, οι μεταστραφέντες, το επερχόμενο σχίσμα, η επίθεση στον Ευλογημένο Αυγουστίνο

Επιστολή αριθ. 191
Παραλήπτης: π. Βαλέριος Λουκιανόφ

5/18 Οκτωβρίου 1975

Αγαπητέ π. Βαλέριε,

Βλασκολίτε!

Χαιρόμαστε για την ανάρρωση του Σεργκέι, για τον οποίο προσευχηθήκαμε έντονα. Είθε ο Θεός να τον διατηρήσει για πολλά χρόνια αληθινής χριστιανικής ζωής προς σωτηρία!

Το άρθρο σας για τη Ζαν Ντίξον δεν μας αναστάτωσε, αλλά συμφωνούμε μαζί σας ότι η “πολεμική” φύση της απάντησης είναι ανησυχητική. Αυτό είναι κάτι που έχουμε δει στους Έλληνες μας στη Σύνοδο, και συχνά στους Αμερικανούς. Φαίνεται να προέρχεται από κάποια εσωτερική έλλειψη ισορροπίας και διακριτικότητας, απαιτώντας την ανάγκη να πούμε σε όλους: “Κοιτάξτε, έχω δίκιο, και αυτός είναι λάθος.” Αλλά είναι πολύ ανησυχητικό να βρούμε αυτή την ποιότητα τώρα στους νέους Ρώσους ιερείς, αποκαλύπτοντας ότι έχουν χάσει την ενότητα νου και ψυχής που θα έπρεπε να ενώνει τους αληθινούς ζηλωτές της Ορθοδοξίας, και δεν έχουν πλέον την ηρεμία στην Ορθοδοξία που χαρακτηρίζει εκείνους που φέρουν την αληθινή παράδοση της Ορθοδοξίας μέσα τους. Αυτό το καλοκαίρι λάβαμε μια επιστολή από τον π. Αλέξανδρο Λεμπέντ, επικρίνοντας τη χρήση του όρου “Αληθινά-Ορθόδοξοι,” που φαίνεται να έχει κάτι από αυτή την αυτοδικαίωση.

Τελευταία, έχουμε ανησυχήσει πολύ από αυτή την ποιότητα στους “μεταστραφέντες” μας, που καθοδηγούνται κυρίως από τον π. Παντελεήμονα και τους Έλληνές του. Όλο και περισσότερο οι “Έλληνές” μας δίνουν μια αίσθηση σεχταρισμού συνδυασμένου με μια μορφή ακαδημαϊκής αλαζονείας, σαν να μας λένε όλοι: “Είμαστε οι μόνοι που είμαστε πραγματικά Ορθόδοξοι, είμαστε ειδικοί και εσείς δεν ξέρετε τίποτα. Οι Ρώσοι είναι πραγματικά μυστικοί Καθολικοί, είναι υπό ‘Δυτική επιρροή’; μόνο εμείς είμαστε ‘καθαροί.’” Αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου καθαροί—σε κάθε βήμα αποκαλύπτουν πόσο είναι (προφανώς αρκετά ασυνείδητα) υπό πολύ Δυτικές, σύγχρονες επιρροές—ακόμη και στην πίστη στην εξέλιξη. Η τελευταία επίθεση του π. Νεκτάριου Παλάσση κατά του Ευλογημένου Αυγουστίνου (όπου λέει ότι μόνο οι “θεολογικά ακατάρτιστοι” ή “Λατινικά-στραμμένοι” τον αποδέχονται ως Άγιο ή Άγιο Πατέρα) είναι απλώς παιδαριώδης—αλλά αυτά τα “παιδιά” νομίζουν ότι οδηγούν την Εκκλησία του Χριστού! Για χρόνια ο π. Παντελεήμων έχει διαδώσει την καχυποψία μεταξύ των μεταστραφέντων—προς τον Επίσκοπο Πέτρο, προς τον Επίσκοπο Λαυρέντιο, προς οποιονδήποτε ιερέα μεταστραφέντα που δεν γίνεται “ακόλουθός” του, και τελευταία και προς εμάς επίσης, προφανώς επειδή είμαστε “Ρώσοι” που είμαστε υπό “Λατινική επιρροή”—και ταυτόχρονα αυτός ο ίδιος κρατάει ένα “φάκελο” με αντίγραφα ιδιωτικών επιστολών (τουλάχιστον δύο από αυτές είναι καθαρά πλαστές) αποδεικνύοντας ότι υπάρχει ένα “σχέδιο” εναντίον του, και ότι οι άλλοι είναι αυτοί που διαδίδουν την καχυποψία εναντίον του. Λοιπόν, είναι καιρός κάποιος να αρχίσει να τον αμφισβητεί—είναι εμπλεκόμενος ακριβώς σε αυτή την “πολιτική” εκκλησιαστική ατμόσφαιρα που τόσο λυπεί τον Βλαδίκα Αβέρκιο, και αρχίζουμε να τον βλέπουμε τώρα ως μια “κλασική περίπτωση” πρελστής, που προήλθε από την αυτοεκτίμηση και την κενοδοξία.

Νιώθουμε ότι οι “Έλληνές” μας δεν θα είναι μαζί μας πολύ περισσότερο—εσείς και άλλοι το έχετε αισθανθεί αυτό για πολύ καιρό, αντιλαμβανόμενοι το ξένο πνεύμα τους· αλλά τους υποστηρίξαμε για πολύ καιρό, νομίζοντας ότι πραγματικά βοηθούν τους μεταστραφέντες μας να λάβουν την αληθινή Ορθοδοξία. Ο π. Παντελεήμων στην αυτοπαραπλάνησή του δεν συνειδητοποιεί πόσο μακριά είναι εκτός αρμονίας με την Εκκλησία μας—νομίζει ότι οι επίσκοποι επίσης νομίζουν ό,τι του λένε οι Ελληνοαμερικανοί και πολλοί μεταστραφέντες, ότι είναι η μόνη πραγματική φωνή της Ορθοδοξίας στα Αγγλικά. Ο Δρ. Καλομίρος στην Ελλάδα μας γράφει ότι κατά την άποψή του ο π. Παντελεήμων και οι ακόλουθοί του έχουν πέσει σε “ομαδική υπερηφάνεια,” νομίζοντας ότι μόνο αυτοί είναι το πρότυπο της Ορθοδοξίας. Ο π. Π. έχει κάνει πολύ κακό και στην Ελλάδα επίσης, αλλά υποστηρίζοντας την πλειοψηφία των Παλαιοημερολογιτών και τους “Ματθαιϊκούς”—οι οποίοι είναι πραγματικοί φανατικοί και νομικιστές. Νιώθουμε ότι έρχεται καταστροφή στην φτωχή αγγλόφωνη αποστολή μας, και οι μεταστραφέντες που εμπιστεύτηκαν τους “Έλληνες” υπερβολικά θα έχουν μια τραγική μοίρα.

Αλλά είμαστε ήρεμοι για όλα αυτά, βλέποντας ότι μας κάνει μόνο πιο σοβαρούς. Πρέπει απλώς να αγωνιστούμε πιο σκληρά για να δώσουμε την πραγματική αίσθηση της Ορθοδοξίας. Ο αριθμός των Αληθινών Ορθόδοξων Χριστιανών φαίνεται να μειώνεται παρά να αυξάνεται, και ο διάβολος επιτίθεται πάντα από κάποια απροσδόκητη κατεύθυνση! Η δική μας εμπειρία με τους μεταστραφέντες (είχαμε τέσσερις νέους μαζί μας αυτό το καλοκαίρι) μας διδάσκει πόσο δύσκολο είναι για αυτούς να απορροφήσουν την αληθινή Ορθοδοξία, και πόσο εύκολο είναι για αυτούς (εξαιτίας της αυτογνωσίας τους και της ήπιας ζωής τους) να πέσουν σε κάποιον “ψεύτη.”

Α, και είμαστε πολύ εντυπωσιασμένοι από το βιβλίο του π. Δημήτριου Ντούτκο. Δεν θα πρέπει να τον αποκαλούμε “ομολογητής” (όπως κάνει ένας από τους κριτές σας!) για να μην μπερδέψουμε τους ανθρώπους να νομίζουν ότι είναι “το πραγματικό πράγμα” 100%, και επίσης κάποιες από τις ιδέες του είναι λίγο εκτός—αλλά η φωνή του έρχεται πολύ γνήσια, όπως μιλάει μέσα από την ταλαιπωρία—που φαίνεται να είναι η διάσταση που λείπει από την φτωχή μας “ορθόδοξη μεταστροφή.” Έχετε διαβάσει το βιβλίο;

Θα ήθελα να γράψω περισσότερα—αλλά δεν υπάρχει χρόνος. Σκεφτόμαστε για τον Ψαλτήρα από καιρό σε καιρό—αλλά τεχνικά φαίνεται ένα τεράστιο έργο· και μόλις ολοκληρώσαμε την έκδοση Μαΐου-Ιουνίου του Ορθόδοξου Λόγου!

Ζητάμε τις προσευχές σας.

Με αγάπη στον Χριστό,

Σεραφείμ, μοναχός