Αποφυγή δοκιμής για επίσκοπο, το έργο του Θεού εδώ, προσκυνήματα
Κυριακή
30 Απριλίου/13 Μαΐου 1979
Απόστολος Ιάκωβος
Αγαπητέ π. Ερμάνε,
Χριστός Ανέστη!
Χαιρόμαστε που ακούσαμε από σένα από τον Τζόρντβιλ και ανυπομονούμε για νέα από το Όρος Άθως. Το βράδυ της Παρασκευής ψάλαμε τον κανόνα στον Άγιο Δημήτριο τον Μεγάλο Μάρτυρα, προσευχόμενοι να μπορέσει να ανοίξει το δρόμο προς το Άγιο Όρος για σένα, και κάθε μέρα ψάλλουμε την μεγαλοποίηση του.
Γιατί θέλουν να μείνεις στον Τζόρντβιλ για δύο εβδομάδες; Αν είναι απολύτως απαραίτητο ή χρήσιμο, τότε φυσικά θα πρέπει. Αλλά αν είναι απλώς για να σε “δοκιμάσουν” και να δουν αν είσαι “άξιος” να έχεις μια ανεξάρτητη ύπαρξη έξω από τον Τζόρντβιλ, ή για να σε προετοιμάσουν για επίσκοπο—τότε τρέξε από αυτό όσο πιο γρήγορα μπορείς. Ο Βλάδικας Νεκτάριος στην τελευταία του επίσκεψη ανέφερε ξανά την επιθυμία του να αποσυρθεί μαζί μας εδώ, αλλά είπε ότι τώρα δεν θα το κάνει, γιατί τώρα θα μας πάρουν για επισκόπους σε 2 ή 3 χρόνια, και τότε κανείς δεν ξέρει ποιος θα “διοριστεί στην Πλατίνα,” και δεν θα του άρεσε. Του πρότεινα ότι θα ακολουθήσουμε τον δρόμο του Σέργιου του Ραδονέζ, αντί του Γιώργου Γκράμπε (ο οποίος λέει ότι σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Αντώνιο δεν μπορείς να αρνηθείς να γίνεις επίσκοπος), και αυτός παρηγορήθηκε λίγο.
Αισθάνομαι βαθιά, βαθιά ότι έχουμε το έργο του Θεού να κάνουμε εδώ, και αν επιτρέψουμε να μας αποσπάσουν από αυτό, θα προδώσουμε την κλήση μας, και πιθανώς θα είμαστε αποτυχίες εκτός αυτού. Ο Βλάδικας Λαυρέντιος προφανώς μας βλέπει με τα μάτια της οργάνωσης, χωρίς να δίνει μεγάλη σημασία ή αξία σε ό,τι κάνουμε, και μόνο ψάχνει την κατάλληλη τρύπα για να μας βάλει για το “καλό του συνόλου.” Οι δύο εβδομάδες σου στον Τζόρντβιλ (αν δεν είναι πραγματικά πολύ απαραίτητες ή χρήσιμες) θα βλάψουν όχι τόσο εμάς όσο το κοινό μας έργο—κάνοντάς το να φαίνεται λιγότερο επείγον στον εκκλησιαστικό κόσμο, και κάνοντάς σε πολύ “ορατό.”
Συγχώρεσέ με αν δεν το βλέπω σωστά. Εσύ θα ξέρεις καλύτερα τι να κάνεις όταν επιστρέψεις.
Είμαστε καλά αυτή την εβδομάδα, δουλεύοντας αρκετά καλά, και με μόνο λίγους επισκέπτες. Βρίσκομαι μάλλον νευρικός που είμαι “υπεύθυνος” και πρέπει να διαβάσω την αλληλογραφία, αλλά δεν υπάρχει μεγάλη ταλαιπωρία ακόμα. Προσευχήσου για τον Ντίμα—η οικογένειά του επισκέπτεται την επόμενη εβδομάδα και θέλουν να τον πάρουν σπίτι για μια “κανονική ζωή,” και φοβάται ότι θα κάνει ό,τι του πουν. Αλλά πιθανώς είναι καλύτερο για αυτόν να είναι φοβισμένος. Αν φύγει, φυσικά, θα είναι δύσκολο για εμάς. Ο Γκούμα και ο Σεργκέι συμπεριφέρονται καλά. Τα παιδιά αναμένονται σήμερα στο Γουάιλντγουντ. Οι αδελφές είναι όπως συνήθως.
Σκέφτομαι κυρίως για το καλοκαιρινό μας προσκύνημα, το οποίο θα μπορούσε να είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για “Ορθόδοξη διαφώτιση” όπως δεν δίνεται πολύ σήμερα. Πώς είναι οι ομιλίες στον Τζόρντβιλ; Έχω την εντύπωση ότι μια βαριά “εκκλησιαστική” ατμόσφαιρα κρέμεται πάνω από όλα και πνίγει μια πολύ αναγκαία φρεσκάδα, και θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε να δώσουμε αυτή τη φρεσκάδα. Ίσως όταν πεθάνουμε θα αναγνωρίσουν ακόμη και τους κόπους μας—αλλά τουλάχιστον πρέπει να βοηθήσουμε αυτούς που μπορούμε. Είναι αυτό λάθος;
Παρακολούθησα τον π. Αλέξη να λειτουργεί δύο φορές, και θα τα πάει καλά. Του έδωσα μερικές γενικές συμβουλές για την εξομολόγηση, και κατανοεί βασικά. Εξομολόγησα τον Ίαν και τη Σούζαν μέσω τηλεφώνου την Παρασκευή.
Ο Ρόμπερτ Μάρεϊ (ο πατέρας του Ιακώβου) είχε ένα τρομακτικό ατύχημα κατά τη διάρκεια των χειροτονιών, και θαυματουργικά γλίτωσε με μόνο ένα στραμπούληγμα στον αστράγαλο και μώλωπες. Ο π. Αλέξης και εγώ πήγαμε να τον επισκεφτούμε και μου άρεσε—νομίζω ότι θέλει πίστη αλλά απλώς δεν μπορεί να ξεφύγει από τη ρουτίνα του. Του έδωσα το βιβλίο του π. Δημήτρη Δούτκο, και υποσχέθηκε να το διαβάσει.
Σήμερα ήταν ο γάμος στην Έτνα, και την επόμενη Κυριακή η πρώτη λειτουργία στο Μέντφορντ.
Πριν από μερικές μέρες χιόνιζε στο Γουάιλντγουντ, και σήμερα είναι 80 βαθμοί—πραγματικός καιρός καλοκαιριού.
Προσευχήσου για εμάς. Είθε ο Θεός να κάνει το ταξίδι σου καρποφόρο.
Με αγάπη στον Χριστό,
Ο αδελφός σου, ιερομόναχος Σεραφείμ
Υ.Γ. Ο Τσακ και η Ρομπέρτα ήρθαν χθες με το μωρό τους Τιμόθεο, ο οποίος είναι υγιής. Έχουν 30 άτομα τώρα, με 10 παιδιά στο σχολείο.
Υ.Γ. Κάποιος μας έστειλε μια φωτοτυπία από τον Τζόρντβιλ του Zutie Ctareza Θεοδόσιου—76 σελίδες—είναι αυτό σωστό;
Υ.Γ. Είχα μια μακρά συζήτηση με τον Ντίμα. Ετοιμάζεται ψυχολογικά να φύγει, και δεν μπορώ να τον “πιέσω” να μην το κάνει—η μητέρα του του έγραψε ότι είναι “πλυμένος εγκεφαλικά” και ότι τον “εκμεταλλευόμαστε,” και πιθανώς αρχίζει να το πιστεύει λίγο. Προφανώς, του δίνεται μια “δοκιμή” της ελευθερίας του—θα πρέπει να σεβαστεί περισσότερο τη θέση του εδώ αν μπορέσει να μείνει.
Μην του γράψεις μια επιστολή “απαιτώντας” ή “πιέζοντας” οτιδήποτε πάνω του;—ήδη νομίζει ότι τον “πιέζεις” πολύ. Είθε να γίνει το θέλημα του Θεού. Αυτή είναι προφανώς μια “δοκιμή” που χρειάζεται. Θα λυπηθώ περισσότερο γι’ αυτόν παρά για εμάς αν φύγει, αλλά φυσικά θα είναι απογοητευτικό να έχουμε τόσες λίγες χέρια με τόσα πολλά να κάνουμε. Λυπάμαι περισσότερο για την “δημόσια γνώμη της εκκλησίας” (Τζόρντβιλ, κ.λπ.) που δεν φαίνεται να εγκρίνει την ύπαρξή μας. Αλλά ο Θεός είναι μαζί μας!
Συνημμένο είναι ένα αντίγραφο μιας επιστολής προς τον π. Ρωμαίο Λουκιανόφ.