Disfavor with Boston, J.Van Deerlin, Dudko inspiration
20 Σεπτεμβρίου/3 Οκτωβρίου 1979
Μεγάλος Μάρτυρας Ευστάθιος
Αγαπητέ Πατέρα Ηilarion,1
Χριστός είναι εν τω μέσω ημών!
Είχα σκοπό να σας γράψω μετά την προσκυνηματική μας εκδρομή για τον πνευματικό σας γιο, τον Τζον Βαν Ντίρλιν, και εδώ σχεδόν έχουν περάσει δύο μήνες. Τεμπελιά και περισπασμοί! Ούτως ή άλλως, έφτασε με ασφάλεια πριν από την πρώτη ημέρα της προσκυνηματικής εκδρομής και παρέμεινε για αρκετές ημέρες μαθημάτων. Ξεκίνησε λίγο “έξυπνα” και ήθελε να συζητήσει πράγματα που ήταν εκτός θέματος (γιατί η μαριχουάνα είναι χειρότερη από το αλκοόλ; κ.λπ.), αλλά ταπεινώθηκε λίγο και φάνηκε να καταλαβαίνει το νόημα. Είχε ένα πρόβλημα στην αρχή με τον “κομμουνισμό,” και μετά την ομιλία μου (όπου είχα συζητήσει τον κομμουνισμό, νομίζω, από πνευματική και όχι πολιτική σκοπιά), αναρωτήθηκε αν είχε περιπλανηθεί σε μια “δεξιά ομάδα της Καλιφόρνια.” Αλλά μετά από μερικές ήπιες συζητήσεις, ηρέμησε και πήρε πολύ σοβαρά τα υπόλοιπα μαθήματα και τις διαλέξεις. Ακόμα άρχισε να διαβάζει το “Γκουλάγκ” και φωτίστηκε για τον Τσάρο από έναν από τους 18χρονους μεταστραμμένους μας. Στο τέλος άφησε μια καλή εντύπωση, και με την ωρίμανση στην πίστη θα μπορούσε να γίνει ένας νηφάλιος χριστιανός. Επιβεβαιώσαμε γι’ αυτόν όσα του είχατε πει σχετικά με τις δικαιοδοσίες και τη λήψη της Θείας Κοινωνίας. Φυσικά, είναι ακόμα φρέσκος και λίγο ασαφής σχετικά με την Ορθοδοξία του—αλλά έχουμε έρθει να προτιμούμε αυτό από την υπερ-σωστότητα ορισμένων από τους νέους μας μεταστραμμένους. Τον θυμόμαστε με αγάπη, και υποσχέθηκε να γράψει.
Τελευταία, φαίνεται ότι έχουμε πέσει σε ακόμη μεγαλύτερη δυσμένεια με το “Βοστώνη.” Ο π. Ερμάν έγραψε στον π. Παντελεήμονα μια σημείωση ρωτώντας αν η μονή θα μπορούσε να βοηθήσει με κάποιες μεταφράσεις από τα ελληνικά, στην οποία λάβαμε μια περιφρονητική και κριτική απάντηση από τον π. Μάμα, καταδικάζοντας τη χρήση των μεταφράσεων του Επισκόπου Θεοφάνη του Νέου Θεολόγου, κ.λπ. Απάντησα με μια σύντομη σημείωση ότι η “εξειδίκευση” δεν ήταν η υψηλότερη από τις αρετές (έχοντας κατά νου την καύχηση του για την γνώση της συριακής και ελληνικής γλώσσας και τη μετάφραση του Αγίου Ισαάκ από το πρωτότυπο), και ότι το φυλλάδιο μας για τον Άγιο Συμεών ήταν μια ταπεινή προσπάθεια, έχοντας ως προστασία την πνευματική εξουσία του Επισκόπου Θεοφάνη. Σκέφτηκα τότε: τι θα γινόταν αν αυτό προκαλούσε μια “ανοιχτή επιστολή;”—αλλά η σημείωση ήταν τόσο προφανώς προσωπική προς τον π. Μάμα που δεν σκέφτηκα άλλο γι’ αυτό, σκεπτόμενος επίσης ότι η εποχή των “ανοιχτών επιστολών” είχε περάσει. Αλλά, δυστυχώς! Σε μια εβδομάδα λάβαμε την απάντησή του, κατηγορώντας μας για παλαιοπιστία, τη διάδοση “ευσεβών μύθων,” και διάφορες αιρέσεις (συμπεριλαμβανομένης της διδασκαλίας για το “βάπτισμα των νεκρών”!), και έχοντας μια τόσο περιφρονητική στάση προς τους φτωχούς Ρώσους μας (συμπεριλαμβανομένου του Βλαδίκα Ανδρέα) που πλήγωσε. Δεν απάντησα στις κατηγορίες του, αλλά του έγραψα μια προσωπική απάντηση, λέγοντάς του ειλικρινά ότι χρειαζόταν μια καλή δόση ζεστασιάς και απλότητας και προειδοποιώντας τον ότι η υπακοή δεν ήταν το αλάνθαστο πανάκεια που ισχυριζόταν ότι ήταν. (Στην πραγματικότητα, είχε γράψει ότι δεν μπορούσε να κριθεί γιατί ενεργεί υπό την υπακοή, η οποία είναι ένας αλάνθαστος οδηγός.) Σε αυτό δεν υπήρξε καμία απάντηση.
Μόλις πρόσφατα βρήκα μερικές επιστολές προς εμάς από τη Βοστώνη πριν από 12 χρόνια—και τι διαφορά! Ήταν απλώς αγωνιστές τότε, και πολύ βυθισμένοι στις καθημερινές εργασίες για να γράφουν τέτοιες μακροσκελείς επιστολές. Τι έχει συμβεί; Φοβάμαι ότι δεν είναι για το καλό. Οι “σωστοί” μεταστραμμένοι που ακολουθούν τη “γραμμή της Βοστώνης” κατεβαίνουν σε ένα αδιέξοδο, νομίζω—δεν είναι εκεί που θα έπρεπε να είναι η πραγματική Ορθόδοξη ζωή και ανησυχία σήμερα. Μισώ να σκέφτομαι πού θα καταλήξει. Ο π. Λεβ Πουχάλο, νομίζω, είναι ένα παράδειγμα του πού μπορεί να οδηγήσει αυτός ο κακώς καθοδηγούμενος ζήλος.
Λοιπόν, αρκετή αρνητικότητα. Προσπαθούμε να κατευθύνουμε τις ιεραποστολικές μας εργασίες σε ένα απλό είδος ποίμνιο, και έχουμε πράγματι απαντήσεις από αυτό. Ο π. Δημήτριος Δούτκο φαίνεται να είναι ο πιο κοντά στο κέντρο της αληθινής πνευματικής ανησυχίας σήμερα, και υπάρχουν ακόμη σημάδια ότι η “αναβίωση” στη Ρωσία αρχίζει να αγγίζει τη ρωσική νεολαία στο εξωτερικό. Άνθρωποι που ήταν στις διασκέψεις στο Τορόντο και το Άνγκουιν (η τελευταία ήταν μια πολύ βαρετή και ακαδημαϊκή υπόθεση πέρυσι) μας έχουν πει ότι οι ρωσικοί νέοι “ξυπνούν”—δόξα τω Θεώ, αν μόνο θα είναι με το σωστό πνεύμα!
Παρακαλώ προσευχηθείτε για εμάς. Σας θυμόμαστε με πολλή αγάπη. Δεν ξέρουμε ακόμα πότε θα είναι ο π. Ερμάν [η επιστολή τελειώνει]
Footnotes
-
Μητροπολίτης Ηilarion της ευλογημένης μνήμης (Ίγκορ Καπράλ), Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία εκτός Ρωσίας. ↩