Ορθόδοξη Λόγος 96, σιωπηλή πλειοψηφία εναντίον της ελληνικής σέκτας, 200 στο Προσκύνημα
21 Αυγούστου / 3 Σεπτεμβρίου 1981
Μάρτυρας Βάσσα
Η Υψηλότης σας, αγαπητέ Βλαδίκα Γρηγόριε,
Βλασκολόβιτε!
Έχουμε ακούσει από πολλές πηγές ότι οι Έλληνες κληρικοί στην Εκκλησία μας κάνουν μια μάλλον δυνατή διαμαρτυρία κατά των πρόσφατων άρθρων μας για τον Αρχιμανδρίτη Ταβρίωνα (Ορθόδοξος Λόγος #96). Το κύριο άρθρο μας εστάλη από τον Μητροπολίτη Φιλάρετο ειδικά για δημοσίευση, και εκτυπώσαμε επίσης την σύντομη επιστολή του που δήλωνε αυτό το γεγονός. Νομίζαμε ότι η δήλωση του Μητροπολίτη θα αποτρέψει οποιοδήποτε αρνητικό σχόλιο και θα προκαλέσει τους Έλληνες κληρικούς μας να αρχίσουν να επανεξετάζουν τη φανατική τους θέση σχετικά με την εκκλησιαστική κατάσταση στη Ρωσία.
Δυστυχώς, το αποτέλεσμα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό, και τα τελευταία δύο τεύχη του Ορθόδοξου Χριστιανικού Μάρτυρα περιέχουν άρθρα του Πατέρα Μιχαήλ Αζκούλ και της Ιεράς Μονής Αγίας Μεταμορφώσεως που όχι μόνο κάνουν δηλώσεις πολύ ασέβαστες προς τη δήλωση του Μητροπολίτη, αλλά επίσης προβάλλουν μια εκκλησιολογία που πιστεύω ότι είναι εντελώς ξένη προς την Ρωσική Εκκλησία μας στο Εξωτερικό: ότι οι Ορθόδοξες Εκκλησίες της Μόσχας και της Κωνσταντινούπολης (και προφανώς όλες οι άλλες Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, οι οποίες είναι σε κοινωνία μαζί τους) είναι χωρίς χάρη, ότι οι “επίσκοποί τους δεν είναι επίσκοποι,” κ.λπ.
Αυτές είναι δηλώσεις τέτοιας σοβαρότητας που αν επιτραπεί να παραμείνουν χωρίς διόρθωση θα δημιουργήσουν την ισχυρή εντύπωση ότι η Εκκλησία μας έχει πράγματι γίνει αυτό που οι εχθροί μας θα ήθελαν να πιστεύουν ότι είναι: μια σέκτα.
Οι Έλληνες μας θα ήθελαν πολύ να πιστεύει ο καθένας ότι όλοι οι μετανοημένοι και οι μη Ρώσοι στην Εκκλησία μας, και πολλοί από τους Ρώσους επίσης, μοιράζονται τις φανατικές τους απόψεις. Μόλις ακούσαμε από έναν από τους ενορίτες μας στην περιοχή του Πόρτλαντ (όπου κάποιος από τη μονή μας πηγαίνει περιστασιακά να λειτουργήσει τη Λειτουργία στα Σλαβονικά) ότι ο Πατήρ Γεώργιος Μακρίς επιμένει ότι οι Ρώσοι εκεί (που παρακολουθούν την αγγλόφωνη ενορία όταν δεν υπάρχει λειτουργία στα Σλαβονικά) να γράψουν ή να υπογράψουν επιστολές διαμαρτυρίας προς τον Μητροπολίτη κατά των άρθρων μας; αυτό έχει προκαλέσει μεγάλη σύγχυση μεταξύ των Ρώσων, οι οποίοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι συμβαίνει.
Εμείς οι ίδιοι έχουμε λάβει μόνο δύο επιστολές διαμαρτυρίας κατά του τεύχους #96, και οι δύο από άτομα που είναι πλήρως υπό την επιρροή των Ελλήνων μας; όλες οι άλλες απαντήσεις έχουν είναι θετικές—στην πραγματικότητα, αυτοί που έχουν απαντήσει έχουν βρει την εικόνα του Πατέρα Ταβρίωνα να είναι πολύ εμπνευσμένη. Σας επισυνάπτω την απάντησή μου στον Δρ. Τζον Τζόνστον σχετικά με την επιστολή του διαμαρτυρίας προς τον Μητροπολίτη, την οποία ίσως έχετε δει.
Νομίζω ότι ανέφερα κάποτε σε μια επιστολή προς εσάς ότι η “σιωπηλή πλειοψηφία” των μελών της Εκκλησίας μας, τόσο κληρικών όσο και λαϊκών, τόσο Ρώσων όσο και μετανοημένων—δεν ακολουθεί τη φανατική γραμμή των Ελλήνων μας. Εμείς (και πολύς κόσμος μαζί μας) ελπίζουμε σίγουρα ότι η φασαρία της κραυγής των Ελλήνων μας δεν θα προκαλέσει καμία δήλωση από την πλευρά της ηγεσίας της Εκκλησίας μας που θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως ευνοϊκή με οποιονδήποτε τρόπο για την υπόθεση του φανατισμού, όπως οι Έλληνες μας κηρύττουν τώρα τόσο δυνατά. Η Ρωσική Εκκλησία μας στο Εξωτερικό μπορεί να συνεχίσει να είναι ένα φάρος για τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες—αλλά δεν θα είναι έτσι αν γίνουμε μια σέκτα όπως οι Έλληνες μας θα ήθελαν να μας κάνουν (και μια σέκτα που θα πολεμούσε μόνο με άλλες μικρές “σέκτες” στην Ελλάδα—διότι οι Έλληνες μας δεν έχουν καμία ενότητα με το παλαιό ημερολόγιο στην Ελλάδα).
Συγχωρέστε με για την τόλμη μου να μιλήσω τόσο ειλικρινά. Το έχω κάνει γνωρίζοντας ότι οι μη φανατικοί στην Εκκλησία μας (η συντριπτική πλειοψηφία, είμαι σίγουρος) δεν είναι οργανωμένοι και δεν νομίζουν ότι είναι δουλειά τους να κάνουν δυνατές (και μερικές φορές υποχρεωτικές) δηλώσεις με τον τρόπο των Ελλήνων μας.
Ζητώντας τις προσευχές και την ευλογία σας,
Με αγάπη και σεβασμό εν Χριστώ,
Ανάξιος Ιερομόναχος Σεραφείμ
Υ.Γ. Πρόσφατα ολοκληρώσαμε μια πολύ επιτυχημένη εβδομάδα διαλέξεων και μαθημάτων στην καλοκαιρινή μας προσκύνηση του Αγίου Ερμάνου. Περίπου 150 άτομα παρακολούθησαν την πρώτη μέρα, και σχεδόν 200 ήταν παρόντες κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της εβδομάδας (οι περισσότεροι από αυτούς μετανοημένοι). Παρατηρήσαμε ότι σε σχεδόν κανένα από αυτά δεν υπήρχε η “υπερ-σωστή,” “γνωρίζω τα πάντα” στάση που προωθείται από τους Έλληνες μας; όλοι, αντίθετα, ήταν πρόθυμοι να μάθουν και οι περισσότεροι σεβαστοί προς την εξουσία των επισκόπων μας, δύο από τους οποίους (Επίσκοποι Αλύπυ και Λαύρας) ήταν παρόντες κάποια στιγμή.