Προετοιμασία για το σεμινάριο και το μέλλον
Προς τον Αδελφό Γλέμπ 6/82
[1.] Τι θέλεις να κάνεις στη ζωή;
Να γίνω ένας φervent ιερέας, όχι να ζω για τον εαυτό μου αλλά για τους άλλους, να μην επιτρέψω στον εαυτό μου να γίνω ένας χλιαρός μισθωτός, να είμαι πιστός σε όλα όσα έλαβα στην παιδική μου ηλικία, όχι απλώς να δίνω μυστήρια σε μια ενορία, αλλά να διαδίδω ενεργά τον αληθινό λόγο της Ορθοδοξίας σε αυτούς και σε άλλους, να είμαι ένα με το νου μας και όλους τους άλλους που έχουν τον ίδιο στόχο.
[2.] Πώς μπορείς ή πρέπει να προετοιμαστείς γι’ αυτό;
Πηγαίνοντας μέσα από ένα συστηματικό πρόγραμμα θεολογικών σπουδών (όχι απλώς μόνος σου), το οποίο θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει λογοτεχνία και τέχνη (συμπεριλαμβανομένων κάποιων αρνητικών εκδηλώσεων για να δεις τι είναι “στον αέρα” και προσελκύει τους ανθρώπους); και να εξοικειωθείς με τη κοσμική ζωή (τόσο τη κοσμική όσο και την εκκλησιαστική) με πρακτικό τρόπο, όχι εντελώς μόνος σου μέχρι να γίνεις 21 ή κάπως έτσι (δηλαδή, αποδεχόμενος καθοδήγηση σχετικά με το πόσο πρέπει να εκτεθείς, και να είσαι υπό καθοδήγηση ενώ το κάνεις αυτό).
[3.] Ποιες είναι οι κύριες εμπόδια σε αυτό;
[a.] Στον εαυτό μου. Αυτοπεποίθηση, θέλοντας να καθοδηγήσω τον εαυτό μου χωρίς ολόψυχη εμπιστοσύνη στον πνευματικό μου πατέρα; σε συνδυασμό με μια πολύ παθιασμένη φύση που δεν έχει ακόμη απομακρυνθεί γιατί δεν έχει αντιμετωπίσει καμία μεγάλη πειρασμό. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά μαζί σημαίνουν σχεδόν βέβαιη καταστροφή μπροστά, ή το πολύ, μια ανώμαλη ανάπτυξη, χάνοντας τις ευκαιρίες που πραγματικά υπάρχουν μπροστά σου για να γίνεις ένας καρποφόρος ποιμένας.
[b.] Στον κόσμο έξω. Ο αισθησιακός τόνος της σύγχρονης ζωής, που θα τραβήξει τη παθιασμένη φύση σου; ο πειρασμός να γίνεις όπως όλοι οι άλλοι—κρύος, αποσυρμένος στον εαυτό σου, μη δίνοντας τον εαυτό σου στους άλλους, μη φροντίζοντας αρκετά για την αλήθεια του Χριστού και τις δοκιμαζόμενες ψυχές. Στη ζωή της εκκλησίας: ο πειρασμός να είσαι εξωτερικά σωστός, αλλά εσωτερικά αδιάφορος και χλιαρός.
[4.] Πώς θα πρέπει να πολεμήσω αυτά τα εμπόδια;
Μέσω πραγματικής εμπιστοσύνης στους πνευματικούς σου πατέρες—εργαζόμενος το μέλλον σου μαζί τους, ειλικρινά αντιμετωπίζοντας τη φύση και τα προβλήματά σου και τις συμβουλές τους; και μέσω του να έχεις το θάρρος να υποβάλεις τον εαυτό σου σε μια πραγματική πειθαρχία προετοιμασίας για ιερωσύνη, και να μην παίζεις παιχνίδια με τον εαυτό σου.